Ik ben dol op de oude E-Klasse Mercs en ze lijken gewoon voor altijd door te gaan, ongeacht wat er onderweg afvalt of niet meer functioneert.
In hun kenmerkende groene en gele kleurstelling vormen deze tijdloze klassiekers zo'n zestig procent van de toeristentaxivloot in Gambia.
E Klasse Mercs | Goedkoop in aanschaf, goedkoop in onderhoud en robuust, wat wil je nog meer?
Zeker als je kijkt naar de wegen in Gambia.
Er zijn een paar geasfalteerde stukken, wat redelijker grindpaden en een groot aantal landelijke 'wegen' die ongetwijfeld als veel te extreem zouden worden beschouwd voor een Olympisch Mogul Skiing-parcours.
De wegen helpen niet!
Het weer helpt natuurlijk niet, aangezien veel van deze wegen elk jaar wegspoelen of zwaar geslepen worden tijdens de regenseizoenDeze oude Mercs lijken het echter redelijk goed te doen en zijn over het algemeen redelijk comfortabel.
Mijn eerste rit in een van deze lokale taxi's omvatte alle soorten terrein. Ik ontdekte al snel dat het geen zin had om je af te vragen hoe snel je reisde. Of de bestuurder nu wel of niet signaleerde, hoeveel brandstof ze in de auto stopten. Hoe warm het was of iets anders met betrekking tot wijzerplaten of meters omdat geen van hen werkte. Zelfs het openen van een raam was een worsteling, geen handvatten, maar het was comfortabel. Over het algemeen ontdekte ik dat het enige dat consequent werkte in een taxi de radio of cassettespeler was.
Toen we een van de zwaar gegraven 'wegen' afliepen, klonk er plotseling gekletter en stopten we. Ik keek uit het achterraam en daar, in het midden van de baan, zat het hele uitlaatsysteem. We stapten uit en de volgende twintig minuten zaten we te kletsen met een paar lokale bewoners buiten wiens huis we hadden afgebroken. Ik ging ervan uit dat de chauffeur assistentie had ingeroepen en dat de excursie tot een voortijdig einde was gekomen.
Ik moet het aan deze oude huurlingen geven.
Maar nee. Na twintig minuten was de uitlaat voldoende afgekoeld om in de kofferbak van het voertuig te worden gegooid en na afscheid te hebben genomen van de plaatselijke familie waren we weer vertrokken. Ik moet het aan deze oude huurlingen geven.
We hebben toen de enorme afstand van ongeveer twintig meter afgelegd voordat er een enorme schok ontstond toen het voorwiel in een enorme krater stortte en de band doorboorde. We gingen weer weg en voegden ons weer bij de verbijsterde lokale familie voor nog een, langer gesprek en een drankje.
Deze tweede stop was veel langer, maar uiteindelijk zijn we weer op weg gegaan en waren er gelukkig geen incidenten meer. Maar comfortabel.