Sinds de kinderen het huis uit zijn, hebben Jeremy en ik in de winter altijd onze vakantie in het buitenland gehad om wat broodnodige winterzon te krijgen. We hebben de gebruikelijke Canarische Eilanden gedaan en een reis naar de Caraïben. Maar we waren echt op zoek naar een meer lokale ervaring en een niet al te lange vlucht.
Bestemming Gambia!
Nadat we overal hadden gekeken, besloten we dat Gambia beide had en er best leuk uitzag, dit was de lokale ervaring waar we naar op zoek waren!
We hebben toen een goede plek onderzocht om te verblijven, en toen we Footsteps zagen, wisten we dat dat het was! We hielden van het ethos van groen leven, duurzaamheid, en het ondersteunen van de lokale bevolking met goed betaalde banen.
Daar aankomen vanuit het vliegtuig was als een kleine oase. Warme, mooie omgeving, individuele hutten gebouwd in een lokale stijl om ze koel te houden, en heerlijk eten! De ontvangst was hartelijk en vriendelijk, zowel van David als van de lieftallige lokaal personeel, die altijd een stapje extra zetten.
Vrienden maken.
De eerste avond voegden we ons bij andere gasten bij het dompelbad en keken als verschillende prachtige vogels kwam naar beneden voor een drankje. Zulke kleuren en we hebben hun namen leren kennen (de vogels, oh en de mensen).
We liepen de meeste dagen naar de zee om te zwemmen, omdat ik verslaafd ben aan zeezwemmen. Het was warm, maar niet te heet en leuk. Onderweg de lokale bevolking ontmoeten was een extra bonus. Lokaal geperst vers sap was op nogal wat plaatsen onderweg verkrijgbaar.
We hadden een paar begeleide vogelwandelingen of -ritten met Sarani, of Lamin Bojang, die zoveel weten over de lokale fauna, en het lokale leven.
Buiten de gebaande paden.
We hebben er vast van genoten, want we zijn er tot nu toe 3 keer geweest, of is het 4? Bij het laatste bezoek dat we hebben gemaakt, hebben we een reis stroomopwaarts gemaakt met Linda, Davids andere (betere 😉?) Helft. Dit was een echte lokale ervaring. Het was best veel rijden, maar we hebben veel gezien van Gambia dat de meeste mensen niet zien. We hebben een boottocht gemaakt en zagen chimpansees, nijlpaarden en krokodillen en het lokale dorpsleven. Het was nogal een openbaring om ergens te zijn waar we de enige blanke gezichten waren.
Gambia's katoenparcours een heel lokale ervaring.
We gingen ook helemaal naar de rand van Gambia, waar het aan Senegal grenst, naar een zeer landelijk off-grid dorp, waar ze proberen te overleven van een slechte katoenoogst. We hoorden het verhaal van de hulp die ze nodig hebben organisch katoen van de grond en hebben nu het geluk gehad om enkele van de eerste stukken katoenen doek van hun katoen te ontvangen😊
Gambia is geen rijk land, maar de mensen die we zagen en ontmoetten waren vriendelijk en gastvrij, in en uit Footsteps
We maakten ook kennis met een vrouwencoöperatie die plastic afval omzet in artikelen om te verkopen, en we zagen enkele wevers stoffen weven.
Terwijl ik over Gambia schrijf, kan ik me bijna voorstellen dat ik daar achterin, onder de sinaasappelbomen, of zwemmend in het kleine dompelbad, op het punt staat een biertje te bestellen voordat we allemaal samen eten rond een grote gemeenschappelijke tafel. Ik denk dat ik botervis eet met een lokale saus.
Geschreven door Jill Spanton.