Er is mij de afgelopen 22 jaar één vraag meer gesteld dan welke andere vraag dan ook, en dat is: "Waarom ben je een vakantielodge begonnen in Gambia?"Dus hier gaat het, het Footsteps-verhaal ...
In 1999 werkte ik als financieel adviseur bij BarclaysWealth. Het was oktober en, zoals gebruikelijk in Engeland voor die tijd van het jaar, koud en nat. Niet zo gek dat ik op zoek was naar een warme en goedkope vakantiebestemming. Zoeken op internet vond ik Gambia, geweldige stranden, koud bier en hete zonneschijn. Alles wat ik wilde (oh, en zei ik goedkoop). Bij aankomst werden wij (mijn vrouw Amanda, haar vader Len, zijn vrouw Marie en ikzelf) naar het Tafbel Hotel (nu Sarges) gebracht.
Nadat we hadden ingecheckt en een koel welkomstdrankje hadden gedronken, gingen we snel over in de vakantiemodus, wat grofweg vertaald veel bier betekent. We verbleven 2 weken en de kosten van de vakantie waren £ 350 B&B inclusief transfers en vluchten. Koopje, dacht ik toen ik de vakantie boekte. Ik voelde me tegen het einde van ons verblijf heel anders.
Te goed om waar te zijn
Op een gegeven moment, gedurende die twee weken, begon ik me af te vragen hoe ik 3.000 mijl in elke richting kon vliegen. Vervolgens overgebracht naar mijn hotel met ontbijt voor 2 weken voor £ 350?
Het leek te mooi om waar te zijn (en we weten allemaal dat wanneer iets te mooi lijkt om waar te zijn, dat meestal ook zo is, toch?). Het personeel van het hotel legde me hun loonstructuur uit en hoe ze werden betaald. Het bleek dat de meesten van hen in feite voor £ 1,00 per dag werkten en eerlijk gezegd was dat gewoon niet genoeg om het gezin te voeden, laat staan om te betalen voor scholing, kleding en medische zorg als iemand ziek was.
Dit gaf me een vreselijk gevoel. Er ging een lampje branden en ik wist meteen hoe ik mijn vakantie in de zon zo goedkoop had gekocht. Eerlijk gezegd, het verpestte mijn vakantie, maar ik zwoer voordat ik vertrok dat ik er iets aan zou doen.
Plannen maken
Zoals u zich ongetwijfeld kunt voorstellen, dachten ze allemaal dat ik gewoon onzin sprak. Na terugkeer in Engeland maakte ik plannen. Ik belde het Gambiaanse consulaat in Londen, sprak met organisaties die advies konden geven over zaken in Gambia. En voordat er een jaar verstreken was, had ik een businessplan en een missieverklaring met de initiatieven die ik van plan was te implementeren.
Het was rond deze tijd dat er twee belangrijke gebeurtenissen plaatsvonden. Nummer één: mijn schoonvader Len vroeg of hij kon meedoen en helpen met het project (wat hij ook deed), en twee: ik kreeg wat advies van een vriend die ervaring had met werken in Afrika. Hij zei tegen me 'maak je bedrijf goed, eerlijk en waar en het komt altijd wel goed'. Het was precies wat ik wilde horen, omdat het alles samenvatte wat ik wilde bereiken.
Waarom Footsteps?
De naam 'Footsteps' is ontstaan omdat ik wilde dat mensen de cultuur van Gambia en zijn mensen zouden ervaren tijdens hun reis, maar alleen hun Footsteps achterlieten. Bij het nemen van beslissingen over hoe de lodge zou worden gebouwd, hoe deze zou worden aangedreven, hoe deze zou zijn bemand enzovoort. Ik paste het advies van mijn vriend toe en vroeg 'zou dat goed, eerlijk en waar zijn om te doen?'. Door dit te doen ben ik een pad ingeslagen dat bij de voltooiing van de bouw een eco-lodge zou hebben gecreëerd.
Het pand is opgeleverd in 2002 en in die tijd ben ik op zoek gegaan naar medewerkers zoals kelners, onderhoud, tuinmannen en dergelijke,
Ik vroeg de bouwvakkers met wie ik had samengewerkt of ze geschikte mensen kenden om de vacatures te vervullen. Alle handen schoten de lucht in en zeiden: 'Ik werkte vroeger als ober, schoonmaakster of tuinman'. Dit was gemakkelijk, ik kende deze mannen en vrouwen heel goed en aarzelde niet om ze in dienst te nemen.
Je vindt me op het strand
Sindsdien zijn er vele jaren verstreken en ik ben blij te kunnen zeggen dat de meesten nog steeds met mij werken bij Footsteps. Ik ben nog steeds hands-on in de lodge, hoewel het personeel tegenwoordig alles regelt onder begeleiding van de algemeen directeur Dodou Touray. Maar als je ons bezoekt, zul je me daar aantreffen, meestal aan het vissen op het plaatselijke strand en als je met me mee wilt doen ... ben je van harte welkom.
