Mijn Gambia stage
In 2013, toen ik in mijn laatste academiejaar Bachelor Vroedkunde in Brussel zat, werd ik geselecteerd voor een buitenlandse stage naar een land van mijn keuze… WAUW, dat was mijn droom! Ik heb een Afrikaans land kunnen kiezen om 3 maanden te blijven en te werken, om minder bedeelde mensen te helpen en om mezelf voor te bereiden op de beste baan ter wereld. Ik ben hiervoor geboren!
Na een grondig onderzoek in boeken en het web over verschillende Afrikaanse landen, koos ik voor Gambia. Met zijn interessante hedendaagse cultuur, vriendelijke mensen en pijnlijke geschiedenis was ik nieuwsgierig naar dit kleine land. Ik bereidde me voor op de reis naar het zuiden en telde de dagen tot mijn vertrek.
In februari 2014 verliet ik samen met andere verloskundige studenten mijn vaderland. Midden in de nacht kwamen we aan in Gambia. Een kleine taxichauffeur verwelkomde ons vriendelijk, zette onze te grote bagage op zijn taxidak en reed ons naar Brikama, Kombo South. We kwamen aan in een lodge en sliepen in een kleine hut voor de nacht.
Toen we wakker werden, ervaarden we voor het eerst de hete Afrikaanse zon en waren we getuige van veel indrukken tijdens onze wandeling door de stad. Ik kreeg een onbeschrijfelijk gevoel dat ik nog nooit eerder heb gevoeld.
Tot nu toe herinner ik me nog het eerste moment dat ik door de straten van Gambia liep. (Om daar getuige van te zijn, moet je gewoon hierheen komen!)
Onze tijd in Brikama was kort omdat we moesten meereizen naar Gunjur, verder naar de kust. De taxichauffeur bracht ons naar het gezondheidscentrum, waar we kennismaakten met het verplegend en verloskundig team. En daar kregen we een huis, waar we zo lang mochten blijven als we wilden.
Mijn eerste levering
Een dag die ik me heel goed herinner, is dat we begonnen te werken op de prenatale kliniek en op de verlosafdeling. Het was de dag dat ik mijn eerste Gambiaanse baby ter wereld bracht in Gunjur. (hierboven afgebeeld)
Als ik terugkijk op deze foto, vult mijn hart zich met liefde. Ik herinner me twee dingen heel duidelijk als ik naar deze foto kijk (behalve dat ik er op deze foto erg jong uitzie haha).
Nummer 1
Het eerste was dat ik nauwelijks kan communiceren met de bevallende vrouw.
Niet alleen tijdens de bevalling maar ook daarvoor merkte ik dat de vrouwen niet zo goed Engels spraken.
Op de een of andere manier begrepen we elkaars gevoelens. Hoewel Engels de officiële taal is, heb je veel stamtalen zoals Wollof, Mandinka en Fulla.
Tijdens mijn tijd in Gambia heb ik geleerd om beter met vrouwen te communiceren, ik leerde hun taal (niet gemakkelijk!)
Nummer 2
Wat ik me ook herinner als ik naar deze foto kijk, is hoe ik amper materiaal en medicijnen had om een veilige bevalling te laten plaatsvinden.
In België hebben we geboortepakketten, epidurale pakketten, hechtingspakketten, medicijnen om mee te nemen in de kast, linnengoed, bescherming, enz.
Een kleine schok om daar op de verlosafdeling te staan op je eerste dag met niets anders dan handschoenen en een schaar.
Snel te leren
In Gambia heb ik geleerd om extreem zuinig te werken, om elk gebruik dubbel te overwegen. Maar elke verloskundige neemt een extreem hoog risico om zo te werken. Niet alleen het risico om zichzelf te beschermen tegen HIV, Hepatitis B/C en anderen, maar ook om sterfte door moeders en bevallingen te voorkomen...
Dat zijn twee dingen die ik me herinner, alleen al door naar deze foto te kijken… Die twee dingen zijn zo belangrijk: gezondheidszorg (met voldoende materialen) en onderwijs (SDG 3 & 4, Verenigde Naties).
Onderwijs voor vrouwen
Een vroedvrouw vertelde me dat vrouwen in Gambia niet altijd goed opgeleid zijn (gebrek aan onderwijs, vanwege de schoolkosten, en vanwege de dagelijkse gewoonten in dit land – vrouwen worden meer geacht te helpen in het huishouden). Ik was een beetje verdrietig om dat te horen... Die verloskundige vertelde me dat de tijden een beetje veranderen, en sommige meisjes krijgen tegenwoordig een opleiding. Maar de verandering gaat heel langzaam...
Gambia heeft mijn leven echt veranderd
Jaren na mijn eerste maanden in Gambia keer ik elk jaar terug naar hetzelfde dorp. Elk jaar deed ik vrijwilligerswerk op diezelfde kraamafdeling in hetzelfde gezondheidscentrum van Gunjur. En in 2019 heb ik samen met mijn moeder en vrienden het liefdadigheidsproject MAMAFRIKA opgericht. MAMAFRIKA is een project om te helpen met die twee belangrijke dingen. We willen de (toegang tot) gezondheidszorg voor vrouwen en kinderen ondersteunen en helpen verbeteren, evenals onderwijs voor hen.
We noemden de Belgische vzw Mamafrika en veranderden de naam in 2022 in vzw Gambiana
We hebben een lokaal vrijwilligersteam van 5 mensen om ons te begeleiden op de beste weg naar de gemeenschap en om de voorbereide projecten te helpen uitvoeren. U kunt ons werk bekijken op sociale media, Facebook, en Instagram, waar we nieuws en foto's van ons werk plaatsen. Neem gerust contact met ons op als je wilt helpen met onze projecten (stichting-gambiana@outlook.com)
Ik ben geen onbekende in Gambia. Het is mijn tweede thuis geworden. Dus toen David me vroeg om over mijn ervaringen en werk te schrijven, wist ik dat deze pagina niet genoeg zou zijn om te beschrijven.
Kom gerust zelf naar Gambia, en ervaar de lachende kust van Afrika 😉. Je kunt bij ons projecten op locatie uitvoeren of onze projecten steunen met donaties.
Het verhaal is geschreven door Sabrina Asselman.
Als je je geïnspireerd voelt door MAMAFRIKA & Sabrina's tijd in Gambia, waarom zou je haar dan niet helpen door haar sociale media-accounts te volgen of zelfs rechtstreeks contact met haar op te nemen om ondersteuning te bieden!