Bosbrand | We hebben een aantal belangrijke gebeurtenissen gehad, goed en slecht in onze tijdlijn van 20 jaar. Een van de meest memorabele kwam in februari 2007, de 24e om precies te zijn. Dit was de dag dat alles letterlijk in rook opging.
Ruik je rook?
Ik kan nauwelijks geloven dat het bijna veertien jaar geleden is dat we in onze lodge een verschrikkelijke bosbrand hebben geleden. Ik kan het me herinneren alsof het gisteren was. Er waren dat jaar veel bosbranden in Gambia. Ik was net terug van Bird Safari Camp stroomopwaarts en had tijdens mijn reis daarheen drie verschillende branden gezien.
Ik herinner me dat ik het personeel vroeg of ze rook konden ruiken. Karamo, onze zwembadman, ging het dak van ons hoofdrestaurant op. Dat was het beste uitkijkpunt om te zien of er iets was om je zorgen over te maken. Karamo zei dat hij enkele kilometers verderop een zeer grote bosbrand kon zien. Het mag voor ons geen enkele bedreiging vormen.
Later die avond, rond onze grote tafel waar alle gasten samenkomen voor drankjes en eten in de avond, was het onderwerp voorspelbaar het vuur. Was er reden tot bezorgdheid? Omdat de brand nog te ver weg was om een bedreiging te vormen, wilde ik onze gasten geen zorgen maken. Ik zei: "U hoeft zich vanavond geen zorgen te maken. Als we echter allemaal om 8 uur 's ochtends aan het ontbijt kunnen zijn, kunnen we de situatie beter inschatten en beslissen of evacuatie iets is waar we aan moeten denken ”.
We hadden meer dan geluk nodig!
Gedurende de nacht werd het vuur aangewakkerd door niet alleen de sterke Harmattan-winden die uit de Sahara waaiden, maar ook door de extreem droge toestand van het bos en bushland als gevolg van de slechte regens dat jaar.
Het betekende dat ik de beslissing moest nemen om alle 22 gasten direct na het ontbijt te evacueren. We zouden ze 17 km langs de kust naar The Boboi Beach Lodge moeten verplaatsen. De brand was op dat moment ongeveer 5 uur verwijderd. We hadden nog steeds de hoop dat het ons niet zou bereiken. Het kan zichzelf nog steeds uitbranden of een verandering van windrichting kan de brandstofbron afsnijden.
We voltooiden een succesvolle evacuatie van al onze gasten en lieten ze achter bij Boboi. Ze waren allemaal zo behulpzaam en wensten ons veel succes. Helaas, zoals die dag bleek, hadden we veel meer nodig dan alleen geluk!
Tegenover het vuur
Het vuur kwam steeds dichterbij en tegen het begin van de middag kon je het horen. Als een vuur groot is, heeft het een geheel eigen geluid en aanwezigheid. Het is krachtig. Hele bomen ontbranden in luttele seconden van onder naar boven. De hitte is overweldigend en het gevoel hoe klein en onbeduidend we zijn, wordt plotseling heel reëel.
Ons personeel vocht vraatzuchtig tegen het vuur, net als veel van de lokale dorpelingen die kwamen helpen. Niemand ging weg tijdens de brand en ongelooflijk niemand raakte gewond, afgezien van een paar kleine schaafwonden, krassen en kleine brandwonden. Het vuur duurde een korte 1 uur en 45 minuten om alles te vernietigen: de hutten, het zwembad, het restaurant en onze sterke drank.
Omgaan met het puin
Om 18.00 uur zaten we allemaal rond te kijken naar het rokende wrak van wat ooit de nieuwste eco-lodge van Gambia was. Hoe kunnen we ooit herstellen van een ramp als deze? Ik wist het eerlijk gezegd niet. Ik wist niet eens zeker of ik het wilde proberen.
Een ding dat ik wel wist, was dat het personeel het wilde proberen. Ze waren zelfs zo vastbesloten om niet verslagen te worden dat ze de volgende dag allemaal begonnen met het opruimen van het puin. Niet alleen het personeel, maar ook hun families en vrienden. Elke dag kwamen honderden lokale dorpelingen op pad, met niets anders dan eten en natuurlijk mijn dankbaarheid voor hen.
Andere engelen
Sinds die dag hebben we het niet alleen herbouwd, maar ook beter gebouwd. Het nieuwe ontwerp van de hut is gemaakt door een Nederlander genaamd Gijs De Groot. Hij wachtte me op een dag kort na de brand op in de lodge en zei: "Ik hoorde van je brand op de lokale tv GRTS en wil je graag helpen". Ik herinner me dat ik zei: "Tenzij je weet hoe je een spankoepel moet bouwen, is er waarschijnlijk niets om mee te helpen" en hij glimlachte breed. Hij zei: "Ja, dat kan ik doen"! Ik ben geen religieus man, maar hij was een engel van boven gestuurd.
Enkele dagen later kwamen er een paar aan die aan het kamperen waren en door West-Afrika reisden. Ze heetten Lander en Freya. Ze vroegen of ze hun tent konden opzetten en een paar dagen konden blijven. Ik zei tegen hen: "Als je een plek kunt vinden die nog niet rookt, ben je welkom". Ze bleven uiteindelijk een paar weken. Lang genoeg voor Lander om te helpen met wat tegelwerk en voor Freya om een 8 voet hoge bewerking van 'The Phoenix Rising From The Flames' te schilderen bij de ingang van onze receptie.
13 jaar later
In februari 2020 markeren we 13 jaar sinds die noodlottige brand en we zien die 13 jaar nu als iets om te vieren. We vieren onze sterke karakter, onze gemeenschap en vooral onze geest van liefde voor iedereen. We hebben er veel ontvangen onderscheidingen sindsdien en zijn steeds sterker geworden. We hebben echter nog steeds hetzelfde geweldige personeel, een paar jaar ouder en een stuk wijzer.
We hebben geprobeerd om elke maand iets speciaals te bieden. Als je ons geweldige team wilt ontmoeten en volgend seizoen met ons wilt vieren, dan neem contact op met David.
